The Meg (2018)

Είδος: Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας

"Ο Τερτλτάουμπ φροντίζει να δώσει ενέργεια στο φιλμ και να κρατήσει τους ρυθμούς σε καλά επίπεδα. Ειδικά στο πρώτο κυνήγι του Μεγαλόδοντα φτιάχνει μια αρκετά έντονη σκηνή, όπου λειτουργούν όλα άψογα. Δράση και αγωνία σε κατάλληλες δόσεις."

Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ
Σκηνοθεσία: Jon Turteltaub

Σενάριο: Dean Georgaris,
Jon Hoeber,Erich Hoeber

Παίζουν:Jason Statham,
Bingbing Li,Rainn Wilson

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

 Το καλοκαίρι που μας πέρασε, η επιδρομή των γιγαντιαίων ζώων που θεωρούσαμε ότι έχουν εξαφανιστεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια τράνταξε τις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά το Jurassic World: Fallen Kingdom , ήρθε η σειρά του τεράστιου Μεγαλόδοντα να ταράξει τα νερά και ο Τζέισον Στέιθαμ να πάρει το καμάκι του και να ξεχυθεί στο κυνήγι. Κι αν στην πρώτη περίπτωση, αυτή του Fallen Kingdom, τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλά, παρότι περιμέναμε περισσότερα, εδώ, που δεν είχαμε να περιμένουμε και πολλά, περνάς πολύ καλύτερα.

  Ο Τζέισον Στέιθαμ υποδύεται τον Τζόνας Τέιλορ, ειδικό των καταδύσεων και πρώην μέλος των ειδικών δυνάμεων, που εργάζεται πια σε ένα μεγάλο έργο εξερεύνησης ενός ρήγματος στον Ειρηνικό Ωκεανό. Σε μια από τις αποστολές κάτι φαίνεται να επιτίθεται στο πλήρωμα του Τζόνας, διαλύοντας ένα σκάφος εξερεύνησης και ο ίδιος, για να σώσει όσα περισσότερα μέλη μπορεί, αναγκάζεται να αφήσει έντεκα άτομα πίσω. Ως αποτέλεσμα, χάνει τη δουλειά του και κανείς δεν τον πιστεύει όταν μιλά για την τεράστια απειλή που χτύπησε το σκάφος. Πέντε χρόνια μετά θα συμβεί παρόμοιο περιστατικό και η πρώην γυναίκα του Τζόνας, που εργάζεται ακόμα στο ρήγμα, θα βρεθεί παγιδευμένη, μαζί με δύο ακόμα άτομα, στο βυθό. Ο Τζόνας επιστρατεύεται για να βοηθήσει και σύντομα ανακαλύπτουν ότι η απειλή είναι αληθινή και πρόκειται για ένα τεράστιο θηλαστικό της προϊστορικής εποχής, έναν Μεγαλόδοντα. Το πλήρωμα σώζεται αλλά το πλάσμα βγαίνει από το ρήγμα και τώρα πρέπει να το κυνηγήσουν πριν σκορπίσει τον πανικό στις κοντινές ακτές.

 

Εδώ μιλάμε για μια περίπτωση καλογυαλισμένης b-movie! Δεν το παίρνει ποτέ πολύ σοβαρά και μας θυμίζει λίγο δεκαετία 1990. Υπάρχουν όλοι οι αναμενόμενοι χαρακτήρες, υπάρχουν οι "κλασικές" ατάκες και γενικότερα η εξέλιξη της πλοκής δε μας εκπλήσσει αλλά παρόλα αυτά περνάς καλά. Ο Τερτλτάουμπ φροντίζει να δώσει ενέργεια στο φιλμ και να κρατήσει τους ρυθμούς σε καλά επίπεδα. Ειδικά στο πρώτο κυνήγι του Μεγαλόδοντα φτιάχνει μια αρκετά έντονη σκηνή, όπου λειτουργούν όλα άψογα. Δράση και αγωνία σε κατάλληλες δόσεις. Από εκεί και μετά δε μπορεί να το ξανακάνει και να κορυφώσει όπως θα θέλαμε, οπότε βρίσκουμε εδώ ένα από τα σημαντικά μειονεκτήματα του φιλμ.

  Γενικά, όμως, το The Meg είναι ένα φιλμ γυρισμένο με κέφι και διάθεση και φυσικά όλο αυτό περνά στην οθόνη. Εννοείται ότι όλα κάπου τα έχουμε ξαναδεί και πολλές φορές καλύτερα (αλλά και πολύ περισσότερες χειρότερα) όμως η ταινία του Τερτλτάουμπ δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και ο ίδιος μάλλον το γνωρίζει, οπότε φρόντισε να φτιάξει ένα μια διασκεδαστική B movie, για εύκολους θεατές. Δράση, δύο τρεις θεαματικές σκηνές, χιούμορ κι ένα τεράστιο πλάσμα που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να κυνηγά, γεμίζουν εύκολα εκατό περίπου λεπτά, χωρίς να βαρεθείς.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr
PopCorn

IMDb

A-X-L (2018)

Είδος: Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας, Νεανική

"Το ένα κλισέ μετά το άλλο χωρίς δείγματα κινηματογραφικής διαύγειας αλλά συνεχώς μια τηλεοπτικού πεδίου ατμοσφαίρα περασμένων εποχών ή πιο σωστά ξεπερασμένων εποχών."

Σκηνοθεσία: Oliver Daly

Σενάριο: Oliver Daly

Παίζουν:Becky G,Thomas Jane,
Ted McGinley

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

 Στη δεκαετία του 1980 και λίγο αργότερα, σε μικρότερο βαθμό, στη δεκαετία του 1990, επικρατεί η τάση μίμησης της "φόρμας" του E.T. :Ο Εξωγήινος. Οι ταινίες που απευθύνονται στο νεανικό κοινό ποντάρουν στη μίξη επιστημονικής φαντασίας και μια ιστορία μιας φιλίας μεταξύ είτε κάποιου αλλόκοτου πλάσματος είτε ενός ρομπότ κι ενός ανθρώπου, κατά προτίμηση πιτσιρικά. Η αρχή, η μέση και το τέλος της ταινίας είναι συνήθως προβλέψιμα αλλά αυτό δεν ήταν πάντα κακό, τουλάχιστον αν πάμε δύο δεκαετίες πίσω. Αυτό όμως που επιχειρεί να κάνει το A-X-L το 2018 στερείται φρεσκάδας, έμπνευσης και ενέργειας. Ειδικά το πρώτο και το τρίτο αποτελούν απαραίτητα συστατικά, για να υπάρξει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα.

  Το A-X-L είναι ένα ρομπότ με χαρακτηριστικά σκύλου αλλά μεγαλύτερου μεγέθους που δημιουργήθηκε από το στρατό με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στο πεδίο της μάχης, προστατεύοντας τα νώτα των στρατιωτών. Το ρομπότ ξεφεύγει από τον έλεγχο των υπευθύνων και κρύβεται σε μια ερημική περιοχή όπου θα το ανακαλύψει ένας νεαρός. Το ρομπότ και ο νεαρός αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση και το παιδί κάνει τα πάντα για να προστατέψει το πλάσμα από την κυβέρνηση που θέλει πίσω το δημιούργημά της, για να το χρησιμοποιήσει ως πολεμική μηχανή.

  Κάτω του μετρίου το αποτέλεσμα της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Όλιβερ Ντέιλι. Η ιδέα ανήκει στον ίδιο και αρχικά μετουσιώθηκε σε μικρού μήκους ταινία. Λίγα χρόνια μετά κάποιος βρέθηκε να χρηματοδοτήσει μια μεγαλύτερη παραγωγή αλλά ο Ντέιλι δε φαίνεται να μπορεί να το χειριστεί. Το ένα κλισέ μετά το άλλο χωρίς δείγματα κινηματογραφικής διαύγειας αλλά συνεχώς μια τηλεοπτικού πεδίου ατμοσφαίρα περασμένων εποχών ή πιο σωστά ξεπερασμένων εποχών. Επιχειρεί στο σενάριο, που έγραψε ο ίδιος, να δώσει στο τέλος μια πιο δραματική χροιά αλλά για να φτάσει εκεί και να μας αγγίξει θα έπρεπε ολόκληρη η ιστορία που περνά από τα μάτια μας μέχρι τότε να έχει στηθεί πολύ καλύτερα.

  Ηθοποιοί, τεχνικοί και λοιποί βγάζουν ένα μεροκάματο χωρίς να σκοτίζονται σε μια ταινία που θεωρώ ότι όλοι όσοι μπλέχτηκαν στην παραγωγή της γνώριζαν από την αρχή την τύχη της. Μπορεί να βρεθεί κάποιο πιτσιρίκι που θα καταφέρει να την κάνει χάζι αλλά κι αυτό θα την ξεχάσει σύντομα καθώς υπάρχουν ένα σωρό πιο ενδιαφέροντα θεάματα εκεί έξω, είτε καινούρια είτε παλαιότερα. Δυστυχώς το A-X-L δεν έχει να πει απολύτως τίποτα στο σημερινό κοινό.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων

IMDb